مقدمه: سلول های بنیادی مزانشیمی و ترشحات آن ها حاوی فاکتورهای مختلف است که دارای خاصیت ضد التهابی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر محیط رویی حاصل از سلول های بنیادی آپکس پاپیلای دندان (Stem cells from apical papilla) SCAP به روی سمیت شبکیه ناشی از آب اکسیژنه در موش صحرایی بود. روش ها: 20 موش صحرایی سالم برای این مطالعه انتخاب شدند که در چشم راست همه ی آن ها در روز 1 و 2 تزریق داخل زجاجیه ای H2O2 انجام شد. سپس به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: در گروه اول، مداخله ی دیگری انجام نشد اما در گروه دوم، در روز پنجم، محیط رویی حاصل از سلول بنیادی آپکس پاپیلای دندان، داخل زجاجیه ی چشم راست تزریق شد. چشم چپ به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. پس از دو هفته، همه ی موش ها، اتانازی شدند و ارزیابی بافت شناسی انجام گردید. یافته ها: ضخامت شبکیه در گروه دوم (236/8 ±,20/8 میکرون) در مقایسه با گروه اول (199/9 ±,65/3 میکرون) بیشتر و به گروه شاهد نزدیک تر بود (262/9 ±,16/3) که این تفاوت از نظر آماری معنی دار می باشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که محیط رویی حاصل از SCAP، حاوی فاکتورهای ترشحی می باشد که می تواند اثر محافظتی بر سلول های آسیب دیده ی شبکیه ی چشم داشته باشد و میزان آتروفی شبکیه را کاهش دهد.

سابقه و هدف: تعیین پلن اکلوزال یکی از مهم ترین مراحل کلینیکی در درمان پروتزی بیماران است. لندمارک داخل دهانی پاروتید پاپیلا به عنوان فاکتور کمکی در تعیین پلن اکلوزال استفاده می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان دقیق فاصله پاروتید پاپیلا تا پلن اکلوزال به عنوان معیار کمکی جهت تعیین پلن اکلوزال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، حجم نمونه شامل 148 نفر (74 مرد) 18 تا 50 ساله از مراجعه کنندگان به دانشکده دندانزشکی ساری در سال 1398 بود. فاصله عمودی پاروتید پاپیلا تا پلن اکلوزال، در حالت حداکثر تماس کاسپی، توسط پروب در هر دو طرف راست و چپ اندازه گیری و ثبت شد. داده ها با آزمون correlation و mann-whitney آنالیز شد. یافته ها: میانگین فاصله(میلی متر) بین پاپیلای پاروتید و صفحه اکلوزال در هر دو سمت راست(R) و چپ(L): در مردان 6/47 R= و 6/70 =L، در زنان 5/84 =R و 6/31=L و به طور کلی6/16=R و 6/51=L بود. این فاصله در مردان در هر دو طرف بالاتر است P در سمت راست و چپ، 0/009 و 0/044). بین فاصله ذکر شده در دو طرف تفاوت معنی داری وجود دارد و سمت چپ بیش تر است (0/03=P-). بین سن و این فاصله رابطه معنی داری وجود نداشت (P-در سمت راست و چپ، 0/083و 0/065). استنتاج: میزان فاصله پاپیلای پاروتید تا صفحه اکلوزال در دو طرف در مردان به طور قابل توجهی بیش تر از زنان است. همچنین این فاصله در سمت چپ به طور قابل توجهی بیش تر از سمت راست است. بین سن و فاصله ذکر شده رابطه معنی داری مشاهده نشد.

سابقه و هدف پوسیدگی دندان دلیل اصلی بیماری های پالپ و پری اپیکال بوده و هنگامی که پالپ دندان را درگیر کند، چاره ای جز تخلیه پالپ جهت حفظ دندان نیست. ظهور روش های جدید درمان های رژنراتیو، بازسازی پالپ و عاج دندان را امکان پذیر کرده است. از آنجا که تاکنون انجام درمان های رژنراتیو به دندان های نابالغ محدود بوده است، این مطالعه با هدف بازسازی بافت پالپ بالغ با استفاده از پیوند سلول های بنیادی پالپ دندان به همراه ماتریکس پلاسمای غنی از پلاکت (PRP =Platelet-Rich Plasma) در خرگوش انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی مداخله ای بر روی یک دندان انسیزور بالا در یک خرگوش نر بالغ آلبینو 1 ساله 2 کیلوگرمی به صورت پایلوت انجام شد. پس از پاکسازی کامل بافت پالپ از ریشه و تاج و شستشو دادن کانال ریشه دندان، فایل30 جهت ایجاد خونریزی از اپکس رد شد. سپس سلول های بنیادی پالپ دندان به همراه PRP به داخل کانال تزریق و تاج با گلاس آینومر سیل شد. بعد از 14 روز، از دندان رادیوگرافی تهیه، دندان کشیده شده با هماتوکسیلین-ایوزین رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری بررسی شد. یافته ها: در بررسی هیستولوژیک، در دیواره داخلی کانال ریشه سلول های ادنتوبلاست زنده، ضخامت اندکی از دنتین توبولار (حدود 1 میلی متر) و ساختارهای شبه عروقی ریز در حال تشکیل مشاهده شدند. همچنین کل فضای کانال ریشه با تعداد اندک و پراکنده از سلول های التهابی و بافت زنده شبه پالپ پر شده بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، مشاهده ساختارهای شبه عروقی حاکی از پتانسیل رژنراتیو DPSC بوده و دریچه ای را برای مطالعات با نمونه های بیشتر جهت بازسازی موثر پالپ دندانی می گشاید.

هدف: جدا کردن سلول های بنیادی از پالپ دندان های شیری در حال ریزشمواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از دندان های ثنایای شیری کودکان سالم 9ـ 6 ساله که به صورت طبیعی در حال ریزش بودند استفاده شد. دندان های ریخته بلافاصله در محلول نرمال سالین استریل حاوی آنتی بیوتیک قرار گرفته و در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پالپ دندان در شرایط کاملا استریل خارج و پس از لیز بافت با محلول 4 میلی گرم بر میلی لیتر کلاژناز تایپ I، سلول ها در محیط a-ME کشت داده شدند و با روش فلوسایتومتری بیان آنتی ژن های مختلف سطح سلولی در این سلول ها ارزیابی و تست آلکالین فسفاتاز نیز برای سلول ها انجام شد. در نهایت سلول ها به سلول های چربی و استخوانی تمایز داده شدند و این تمایز به کمک تکنیک RT-PCR ارزیابی و تایید شد.یافته ها: باقی مانده پالپ دندان های شیری در حال ریزش حاوی جمعیتی ازسلول های شبه فیبروبلاست بودند. سلول های بنیادی به دست آمده از دندان های شیری در حال ریزش (Stem Cells from Human Exfoliated Deciduous Teeth: SHED)  با درجه بالایی نسبت به مارکرهای  CD166, CD90, CD106و CD146 واکنش مثبت نشان دادند و نسبت به مارکرهای  CD34, CD31و CD35 که از مارکرهای سلول های  هموتوپوئتیک است پاسخ منفی داشتند. سرعت تکثیر سلول های بنیادی به دست آمده بالا بود و این سلول ها قادر به تمایز به سلول های استئوسیت و ادیپوسیت بودند. علاوه بر این، فعالیت آلکالین فسفاتازی در این سلول ها دیده شد.نتیجه گیری: دندان های شیری می توانند به عنوان یک منبع قابل دسترسی بی نظیر و بدون مشکلات اخلاقی جهت تحقیقات کاربردی مرتبط با سلول های بنیادی و مهندسی بافت باشند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: با وجود پیشرفت هایی که در طراحی تکنیک های جراحی انجام گرفته، هنوز هم احیا پاپیلای مجاور ایمپلنت موضوعی است قابل بحث. این مطالعه جهت مشخص نمودن تاثیر فاصله نقطه تماس تا کرست استخوان بر حضور تا فقدان پاپیلای اینترپرگزیمال مجاور ایمپلنت های جایگزین شده تک دندانهای قدامی، طراحی شده است.روش کار: در این کارآزمایی بالینی، 10 بیمار شامل 6 زن و 4 مرد که در ناحیه قدام فک بالا ایمپلنت دریافت کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند و 10 ایمپلنت جدید توسط متخصص پریودونتولوژی و تحت بی حسی کامل جایگزین گشت. ارزیابی پاپیلا از طریق معاینه بالینی و فتوگرافیک و با استفاده از شاخص Jemet انجام گردید.نتایج: بر اساس نتایج حاصله برای تشکیل پاپیلا در اکثر موارد نیاز به فاصله نقطه تماس تا استخوان کمتر از 5.89 میلیمتر و فاصله (Fixture Abutment Junction) FAJ تا نقطه تماس کمتر از6.47 میلیمتر می باشد.بحث: نتایج به دست آمده به وضوع تاثیر فاصله نقطه تماس تا راس کرست استخوان را بر حضور یا فقدان پاپیلای بین ایمپلنت و دندان مجاور نشان می دهد.

مقدمه: سلول های بنیادی که توانایی خودتکثیری و تمایز به حداقل دو نوع مختلف سلولی را دارند، می توانند در درمان بسیاری از بیماری ها نقش مهمی را ایفا کنند. هدف از این طرح، بررسی آگاهی، دانش و نگرش دندان پزشکان شهر اصفهان در مورد کاربرد سلول های بنیادی دندانی در دندان پزشکی بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی- مقطعی بوده که بر اساس طراحی یک پرسش نامه ساختاریافته ای خودایفا با سوالات بسته در بین 391 نفر دندان پزشک عمومی و متخصص شهر اصفهان انجام گرفت. داده های به دست آمده با آزمون های اسپیرمن، تی تست و مجذور کای آنالیز و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (a=0.05)یافته ها: نمونه کلی پژوهش شامل 391 دندان پزشک عمومی و متخصص شاغل در شهر اصفهان بود. از این تعداد 245 نفر دندان پزشک عمومی و 63 نفر متخصص با مفهوم کلی واژه «سلول بنیادی» آشنایی داشتند. میانگین سن در کل پژوهش فوق 41 سال بود. ازمیان دندان پزشکان (22.2%) سابقه ی کار کمتر از 5 سال و (27.1%) بین 5 تا 10 سال و (50.8%) بیشتر از 10 سال داشتند. میانگین نمره کل آگاهی 3.92، دانش 2.63، نگرش 38.6 بود. ارتباط بین میانگین نمره آگاهی، دانش و نگرش نسبت به یکدیگر نشان داد که بین آگاهی و دانش ارتباط مستقیم و معنی داری مشاهده شد (r=0.608 p value<0.001) اما بین آگاهی و نگرش ارتباط معنی دار وجود نداشت (r=0.608 p value<0.001) و بین دانش و نگرش نیز ارتباط معنی داری یافت نشد(r=0.055 p value=0.332) نتیجه گیری: داده های به دست آمده مشخص ساخت که با وجود آگاهی و نگرش مثبت نسبتا بالا، دانش در مورد کاربرد سلول های بنیادی ضعیف است.

هدف: در این پژوهش طراحی و ساخت داربست های نانوکامپوزیتی تقویت شده با گرافن به منظور القای تمایز عصبی در سلول های بنیادی پالپ دندان مورد توجه قرار گرفت. مواد و روش ها: ابتدا داربست های کامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ نانوگرافن با درصدهای وزنی 1، 3 و 5 درصد گرافن توسط روش ریخته گری حلال ساخته شدند. در ادامه میزان آبدوستی و هدایت الکتریکی نانوکامپوزیت ها اندازه گیری شد. با استفاده از نتایج آزمون های فیزیکی ذکر شده، داربست مناسب با درصد بهینه نانوگرافن انتخاب شد و مورفولوژی، فعالیت متابولیکی و پتانسیل تمایز عصبی سلول های بنیادی پالپ دندان روی آن به ترتیب توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، آزمون MTS و رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج آزمون هدایت سنجی نشان داد که با افزودن گرافن به پلی کاپرولاکتون، هدایت الکتریکی کامپوزیت به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. همچنین افزودن 5 درصد وزنی نانوگرافن به پلیمر منجر به کاهش زاویه تماس از 86/2± 89/99 به 36/3± 03/64 درجه می شود. در نهایت تصاویر میکروسکوپ SEM و رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت با نشانگر MAP2 نشان دادند که سلول ها روی سطح داربست بهینه به سلول های شبه عصبی تمایز یافته اند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که داربست نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ 5 درصد گرافن از پتانسیل مناسبی جهت القای تمایز عصبی و کاربرد در مهندسی بافت عصب برخوردار است.